* ماه رجب مبارک *
* * *
* * *
* * *
* * *
امیدوارم در این ماه عزیز به همه آرزوهای قشنگت برسی
به حق محمد مصطفی (ص) و فاطمه زهرا (س) .
* * *
* * *
* * *
* * *
* * * * * * * * * * * * * *
توی پشت صحنه دنیای ما
خوبی و بدی می مونه یادگار
زندگی برای ما یه خاطره ست
از تمام قصه های روزگار
* * * * * * * * * * * * * *
باز هم به تو
عزیز خواهر
به تو که هر روز به من سر می زنی *
سلام * حالت چطوره جان خواهر ؟ خوبی ؟
امیدوارم همیشه خوب باشی .
می دونم سخته خیلی هم سخت. ولی چه می شود کرد .
انشاءالله درست میشه .
ای هدهد صبا به سبا می فرستمت * بنگر که از کجا به کجا می فرستمت
حیف است طایری چو تو در خاکدان غم*زین جا به آشیان وفا می فرستمت
در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست*می بینمت عیان و دعا می فرستمت
هر صبح و شام قافله ای از دعای خیر*در صحبت شمال و صبا می فرستمت
تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب*جان عزیز خود به نوا می فرستمت
ای غایب از نظر که شدی همنشین دل*می گویمت دعا و ثنا می فرستمت
در روی خود تفرج صنع خدای کن*کآیینه خدا نمای می فرستمت
تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند*قول و غزل به ساز و نوا می فرستمت
ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت*با درد صبر کن که دوا می فرستمت
حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر توست*بشتاب هان که اسب و قبا میفرستمت .
ستاره بار می شوم ، ستاره زار می شوی
کدورت شبانه را زلال نور می کنم
مرور کن ، عبور کن ، طلوع کن ، ظهور کن
چکامه شو چکامه ای که من مرور می کنم .
برای معطر ترین گل دنیا م *
زیر خاکستر ذهنم باقی است
آتشی سر کش و سوزنده هنوز
یادگاری است ز عشقی سوزان
که بود گرم و فروزنده هنوز
عشقی آنگونه که بنیان مرا
سوخت از ریشه و خاکستر کرد
غرق در حیرتم از اینکه چرا
مانده ام زنده هنوز
گاهگاهی که دلم می گیرد
پیش خود می گویم
آنکه جانم را سوخت
یاد می آرد از این بنده هنوز
سخت جانی را بین
که نمردم از هجر
مرگ صد بار به از
بی تو بودن باشد
گفتم از عشق تو من خواهم مرد
چون نمردم ، هستم
پیش چشمان تو شرمنده هنوز
گرچه از فرط غرور
اشکم از دیده نریخت
بعد تو لیک پس از آن همه سال
کس ندیده به لبم خنده هنوز
گفته بودند" که از دل برود یار چو از دیده برفت "
سالها هست که از دیده من رفتی لیک
دلم از عشق تو آکنده هنوز
دفتر عمر مرا
دست ایام ورق ها زده است
زیر بار غم عشق
قامتم خم شد و پشتم بشکست
در خیالم اما
همچنان روز نخست
تویی آن قامت بالنده هنوز
در قمار غم عشق
دل من بردی و با دست تهی
منم آن عاشق بازنده هنوز
" آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش "
گر که گورم بشکافند عیان می بینند
زیر خاکستر جسمم باقی است
آتش سرکش و سوزنده هنوز *
حمید مصدق * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** *
درشبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام.
من در این تاریکی
من در این تیره شب جانفرسا
زائر ظلمت گیسوی توام.
دل من در دل شب خواب پروانه شدن می بیند .
مهر در صبحدمان داس به دست
خرمن خواب مرا می چیند.
آسمان ها آبی .
پر مرغان صداقت آبی ست .
دیده در آینه صبح تو را می بیند.
از گریبان تو صبح صادق می گشاید پر و بال.
تو گل سرخ منی
تو گل یاسمنی .
تو چنان شبنم پاک سحری؟
نه ، از آن پاک تری .
تو بهاری؟
نه ، بهاران از توست .
از تو می گیرد وام هر بهار این همه زیبایی را .
هوس باغ و بهارانم نیست
ای بهین باغ و بهارانم تو .
----------------------------------------------------------------------------------------------
رها شو از تن خاکی
از این خیال که در خیل خوابها داری
مرا به خواب مبین
بیا به خانه من
خوب من
به بیداری .
------------------------------------------------------------------------------------------------
در دلم آرزوی آمدنت می میرد
رفته ای اینک اما آیا
باز بر می گردی ؟
چه تمنای محالی دارم
خنده ام می گیرد.
------------------------------------------------------------------------------------------------ می توان از میان فاصله ها را بر داشت
دل من با دل تو
هر دو بیزار از این فاصله هاست.
در میان من و تو فاصله هاست
گاه می اندیشم
می توانی تو به لبخندی
این فاصله را برداری.
تو توانایی بخشش داری
دستهای تو توانایی آن را دارد
که مرا زندگانی بخشد.
چشم های تو به من می بخشد
شور عشق و مستی
و تو چون مصرع شعری زیبا
سطر برجسته ای از زندگی من هستی .
می توانی تو به من
زندگانی بخشی
یا بگیری از من
آنچه را می بخشی *
قطعاتی از اشعار مرحوم حمید مصدق .
